පලතුරු, ධාන්‍ය වර්ග පිරුණු ගොඩාක් සරුසාර වත්තක් තිබුණා. මේ වත්තේ කොනක තිබුණා හතර
වටේටම සුවඳ විහිදෙන රසම රස ගෙඩි ගොඩාක් හැදුණු උස පැණි වරකා ගහක්.
ඔන්න ඉතින් දවසක් ගමරාළ මේ වරකා ගහෙන් ඉදුණු ගෙඩියක් කඩා ගන්න හිතලා ගහ ගාවට ගියා. ගහ
ළඟට ගියපු ගමරාළට පෙනුනා කවුරු නමුත් ගහේ අත්තක් උඩ ඉන්නවා කියලා.
ඉතින් හරිම කුතුහලයෙන් ගමරාළ මෙහෙම ඇහුවා. “කවුද ඔය මගේ ගහ උඩ ඉන්නේ? ඔහේ මොනවද
ඔතන කරන්නේ?”
එතකොට ගහ උඩින් මෙහෙම උත්තරයක් දුන්නා.
“මම තමා මේ ගහට අරක් ගත්ත යකා. මේ ගහේ ගෙඩි අයිති මටයි. ඒ නිසා මම ආවේ මේ ගහේ ගෙඩි
කන්න.”
ගමරාළ නම් ජීවිතේට වරකා ගස්වලට අරක් ගත්ත යක්ෂයෙක් ගැන අහලා තිබ්බෙ නෑ. ඉතින් මේ ගැන
සැකයක් ආපු ගමරාළ ගහ උඩ ඉන්නෙ ඇත්තටම යකෙක්ද කියලා බලා ගන්න උපායක් කල්පනා කළා.
වටේට තිබුණු වේලුණු දර කෝටු ටිකක් එකතු කරගත්ත ගමරාළ වරකා ගහ යට ගිනි ගොඩක් ගැහුවා.
ඊට පස්සෙ දුම සැරට එන්න ඒ ගිනිගොඩට වේළුණු මිරිස් කරල් කිහිපයකුත් දැම්මා.
අර ගිනි ගොඩෙන් ආපු දුම පිරිලා කාට උනත් තවත් ගහ උඩට වෙලා ඉන්න නම් පුලුවන් උනේ නෑ. හොඳටම
කහිමින්, කිවිසුම් අරිමින් යකා ගහෙන් බිමට බැස්සා.
එතකොට තමයි ගමරාළ දැක්කේ ඒ යකෙක් නෙවෙයි රස වරකා ගෙඩියක් කන්න හොරෙන් ගහට නැගපු
තමන්ගේ අසල්වැසියෙක් කියලා.
ලැජ්ජවට පත්වුණු අසල්වැසියා ගමරාළගෙන් සමාව ගත්තා. තමන්ගේ අසල්වැසියා අවංකවම පසුතැවෙන
බව දැකපු කරුණාවන්ත ගමරාළ ඔහුට සමාව දීලා වරකා පලුවකුත් දුන්නා. ඊට පස්සෙ ඒ පලුවේ ඇට වලින්
වරකා පැල හදා ගන්න හැටිත් කියලා දුන්නා.
0:00
hearted farmer. His garden was filled with colorful fruits and grains, and in one
corner stood a tall jackfruit tree packed with sweet, juicy fruits that could be
smelled from far away.
One day, the farmer decided to pick a ripe jackfruit from his tree. But as he came
nearer, he saw someone sitting up in the branches. Curious, the farmer called
out, “Who’s up in my tree? And what are you doing there?”
From above, a voice replied, “I am the owner of this tree, a tree deity. The fruits
belong to me, so I came to enjoy them.”
The farmer had never heard of a tree deity owning a jackfruit tree, so, the farmer,
who had doubts about this, thought of a plan to see if there was really a tree deity
on the tree.
He gathered dry sticks and lit a fire under the tree, adding some dried chilies for
extra smoke.
The smoke filled the air, making it uncomfortable for anyone up in the tree.
Coughing and wheezing, the tree deity climbed down.
Then the farmer saw that it was not a tree deity but one of the farmer’s neighbors,
who had sneaked into the tree to eat the delicious fruits.
Feeling ashamed, the neighbor apologized to the farmer.
Seeing the truthfulness in his neighbor’s eyes, the kind farmer forgave him and
offered a slice of jackfruit.
He also taught him how to plant the seeds from the fruit to grow his own jackfruit
tree.
0:00
ඔවුන් ආදරෙන් හදාගත්ත එළදෙනක්. ඒ ගෙදරට අල්ලපු වත්තේ පෝසත්
මිනිසෙකුත් වාසය කළා.
එක දවසක මේ ගෙදර අය ගමනක් ගියපු වෙලාවක එළදෙනට ලස්සන පැටියෙක්
ලැබුණා. පුංචි වසු පැටියා වත්තෙ එහේ මෙහෙ දුව පැන ඇවිදිමින් ඉන්න විදිහ
දැකපු අල්ලපු ගෙදර පොහොසත් මනුස්සයා ගෙදර කවුරුත් නති වෙලාවේ වහු
පැටියාව අරන් යන්න තීරණය කළා.
තන්හාකාර මේ මනුස්සයා වසු පැටියා අරන් ගිහින් තමන්ගේ විශාල ගොනා
අසලින් බැඳල තියාගත්තා.
තමන්ගේ ගමන ඉවර කරලා ආපහු ගෙදර ආපු පවුලේ අය එළදෙනට පැටිය
ලැබිලා බව දැක්කත් වහු පැටියා දකින්න නැති නිසා ඔවුන් පුදුම වුණා.
හැමතැනම හොයපු වහු පැටිය අන්තිමේ දී අර පොහොසත් මනුස්සයාගෙ වත්තේ
බැඳලා ඉන්න බව මේ අය දැක්කා.
ඉතින් මේ අය එහෙට ගිහින් වහු පැටියා ඉල්ලා හිටියා.
“ඒ මගේ ගොනාට ලැබුණු වහු පැටියා. මම කොහොමද ඒ පැටියාව ඔයාලට
දෙන්නෙ” කියලා ඒ පෝසත් මනුස්සයා කිව්වා.
අසරණ වුණු පවුලේ කට්ටිය ඉතා දුකින් මේ ගැන පැමිණිලි කරන්න ගමේ
මුලාදෑනියාව හම්බෙන්න ගියා. ඔවුන් ගම් මුලාදෑනියාට හැමදේම පැහැදිලි කරලා
දුන්නට පස්සෙ මුලාදෑනියා තීරණය කළා මෙයට අදාළ හැමෝම ගෙන්වලා මේ
ගැන නඩුවක් අහන්න.
නඩුව අහන දවසේ අර පොහොසත් මනුස්සයා තමන්ගේ හරකාට ඒ වහු පැටියා
ලැබුණු නිසා ඒ වහු පැටියා අයිති තමන්ට කියලා දිගින් දිගටම තර්ක කළා.
ගම්මුලාදෑනියා පොහොසත් මනුස්සයාගේ පැත්තට පක්ෂව තීන්දුව ලබා දුන්නා.
ඉතින් අර අසරණ පවුල බොහොම දුකෙන් ගෙදර ගියා.
මේ ගෙදර පොඩි දරුවා වහු පැටියා නැතිව තනිව ඉන්න එළදෙන දිහා බලාගෙන
හොඳටම ඇඬුවා. ළඟ කැළේ හිටපු නුවණක්කාර නරියෙක් මේ හැඬීම ඇහිලා
හෙමින් හෙමින් මේ දරුවා ළඟට ආවා. නරියා දරුවාගෙන් ඇහුවා අඬන්නෙ
මොකද කියලා .
දරුවා සිද්ධ වුන දේ නරියාට කිව්වාම නරියා එයාලට උදව් කරන්න කැමති වුණා.
“දුක් වෙන්න එපා. මම ඔයාලට ඒ පැටියාව ලබාගන්න උපායක් කියලා දෙන්නම්.”
ළමයාට කිව්වා.
තමන්ගේ එළදෙනට වහු පැටියා ලැබෙනවා දැක්ක නරියෙක් ඉන්න බව
ගම්මුලාදෑනියාට ගිහින් කියන ලෙසට නරියා මේ පවුලට උපදෙස් දුන්නා.
නරියාගේ උපදෙස් අනුව මේ පවුල ගිහින් ගම්මුලාදෑනියාට මේ සාක්කිකරු ගැන
කිව්වා.
ඉතින් ගම්මුලාදෑනියා නරියව ඊළඟ දවසේ එක්ක එන්න කියල කිව්වා.
ඊළඟ දවසේ නරියා ගම්මුලාදෑනියා හම්බෙන්න ආවේ නැහැ. ඒ වෙනුවට නරි
දෙන එව්වා..
හොඳටම තරහ ගියපු ගම්මුලාදෑනියා නරියා ආවේ නැත්තේ ඇයි කියලා ඇහුවම
නරි දෙන නරියාට ඊයේ පැටවෙක් ලැබුණූ බවත් ඒ පැටියා තනියම දාලා එන්න
බැරි නිසා ඒ වෙනුවට තමන් ආ බවත් කිව්වා.
“ තමුන් හිතාගෙන ඉන්නේ මම මහ මෝඩයෙක් කියලා ද? පිරිමි සත්තුන්ට පැටව්
ලැබෙන්නෙ කොහොමද? ගම්මුලාදෑනියා කෑ ගැසුවා.
“එහෙනම් කොහොමද අර පොහොසත් මනුස්සයාගේ ගොනාට මේ වහු පැටියා
හම්බ වුණේ? නරි දෙන තර්ක කළා.
පෝසත් මනුස්සයාගේ පැත්තට කතා කරලා තමන් කරපු වරද ගම්මුලාදෑනියට
තේරුම් ගියා.
මේ වරද නිවැරදි කරගන්න ගම්මුලාදෑනියා පෝසත් මනුස්සයාට වහාම මේ වහු
පැටියා දුප්පත් පවුලට ආයෙත් බාර දෙන්නත් ඔහුගේ හොරකමට දඬුවමක්
වශයෙන් රත්තරන් කාසි පනහක් ඒ පවුලට ගෙවන්නත් අණ කළා.
හුඟාක් සතුටට පත් වුණු දුප්පත් පවුල තමන්ට කරපු උදව්වට නරියාටයි නරි
දෙනටයි ගොඩාක් ස්තූති කරා. අවංකකමයි, දක්ශකමයි දවසක අනිවාර්‍යෙන් ජය
ගන්න බව දැනගත්ත ඒ දුප්පත් පවුල වහු පැටියත් අරන් හරිම සතුටෙන් ගෙදර
ගියා.
0:00
loved dearly. Right next to their humble home lived a rich man.
One day, while the family was away on a trip, their cow gave birth to a cute little
calf. The rich man saw this tiny calf playing joyfully and decided to take it for
himself while the family was away. This greedy man tied the calf near his big bull
and pretended it was his own.
When the family returned, they were surprised to see their cow had given birth
but couldn’t find the calf anywhere. They searched and searched until they found
the calf tied up in the rich man’s garden.
So they went over there and asked for the calf.
“How can I give you the calf ? It’s my bull’s baby,” said the rich man.
Feeling sad and helpless, the family decided to seek help from the village chief.
They explained everything to him, and the village chief decided to hear from
everyone involved.
On the day of hearing, the rich man argued that the calf belonged to him since it
was his bull’s.
The village chief decided in favor of the rich man.
The poor family went home with heavy hearts.
The child of the house was sad to see the cow without its baby and cried a lot. A
clever jackal, who lives in the woods nearby, overheard the girl’s cry and
approached the little girl. The jackal asked the girl why she was crying.
After the little girl explained what happened, the jackal offered to help.
“Don’t worry, I will let you know a way to bring that calf back home.” said the jackal
to the child.
The jackal advised the family to tell the village chief that there was a jackal who saw
their cow giving birth to the calf. Following the jackal’s advice, the family told the
village chief about the witness.
So, the village head asked them to bring the jackal next day.
The next day, the jackal didn’t show up but sent the vixen instead. When the angry
village head asked why the jackal didn’t come, the vixen cleverly explained that the
jackal had a cub yesterday, and since he couldn’t leave the newborn cub alone, she
came in his place.
Do you take me for a fool? How could a male animal have a cub?” the village
head shouted.
“Then how could that rich man’s bull have a calf?” argued the vixen.
The village chief realized his mistake in favoring the rich man.
To make things right, the village chief ordered the rich man to return the calf to
the family and pay them fifty gold coins as a punishment for his dishonesty.
The family was overjoyed and thanked the jackal and the vixen for their help. They
went home happily with their beloved calf, knowing that honesty and cleverness
had won the day.
0:00
ඉතින් මේ ගැන බොහෝම දුකින් හිටපු රජතුමා තමන්ගෙන් පස්සේ රජකම
දෙන්නෙ කාටද කියලා නිතරම කල්පනා කළා.
එක දවසක් මේ රජතුමාට හොඳ අදහසක් ආවා. මේ රජතුමා තීරණය කළා රටේ
අනාගත රජතුමා වෙන්න දරුවෙක් හදාගන්න ගන්න. ඉතින් රජතුමා ඒ රටේ
ඉන්න අවුරුදු අටේ දහයේ පිරිමි දරුවන්ට තමන්ගේ දෙමව්පියන් එක්ක පහුවදා
උදේම මාලිගාවට එන්න කියලා පණිවිඩයක් රටපුරා යැව්වා.
ඊළඟ දවසේ උදේ ඉතා කුතුහලයට පත් වුණු දෙමව්පියන් තමන්ගෙ පිරිමි දරුවන්
අරගෙන රජවාසලට පැමිණියා. ඒ ආපු සියලුම පිරිමි ළමයින්ට රජතුමා එක පුංචි
මල් ඇටයක් ගානේ බෙදලා දීලා ඔවුන්ට එය ගෙදර ගිහින් මල් පෝච්චියක පැළ
කරන්න කිව්වා. ආයෙත් විශේෂ දවසක ඒ පැළ කරපු ලස්සන මල් පැළත් අරන්
මාළිගාවට එන්න කිව්වා.
කාලෙකට පස්සේ, මල් පිපෙන කාලේට රජතුමා සියලුම ළමයින්ට අර හිටවපු
මල් පැළයත් අරගෙන රජවාසලට එන්න කියලා ආපහු පණිවිඩයක් යැව්වා. හිස්
මල් පෝච්චියක් අරන් ආපු එක ළමයෙක් ඇරුනම අනිත් හැමෝම ලස්සනට
පිපුණු මල් පෝච්චි අරන් ඇවිත් තිබුණා.
රජතුමා ඒ දරුවාගෙන් ඇයි ඔහුගේ මල් පෝච්චියේ විතරක් පැළයක් නැත්තේ
කියලා ඇහුවා.
“රජතුමනි, මං ඔබතුමා දුන්නු මල් ඇටය මේ බඳුනේ හිටවලා හැමදාම වතුර
දැම්මා, හොඳින් රැක බලා ගත්තා. ඒත් මල් ඇටේ පැලවුණේ නැහැ. මගේ
දෙමව්පියන් කිව්වා බලාපොරොත්තු තියාගන්න, හැමදාම පැළේට සාත්තු කරන්න
කියලා. මම මේ දැනුත් බලන් ඉන්නේ මේ මල් ඇටේ පැළවෙයි කියලයි.” දරුවා
දුකින් උත්තර දුන්නා.
දරුවාගේ අතින් අල්ලගත්ත රජතුමා හැමෝටම ඇහෙන විදියට මෙහෙම කිව්වා.
“ඔයාලා හැමෝම මාව සතුටු කරන්න ලස්සනට පිපුණු මල් පැල අරන් ආවා. ඒත්
මම දන්නවා මේ පැල එකක්වත් මම එදා ඔයාලට දුන්න මල් ඇට වලින් පැළ වුන
ඒවා නෙවෙයි කියලා. මොකද මං හැමෝටම දුන්නේ උණු වතුරෙ තම්බපු මල්
ඇට. ඒ නිසා ඒවා පැළවෙන්න විදිහක් නෑ. මේ දරුවා සහ ඔහුගේ දෙමව්පියන්
අවංකයි. ඔවුන් ඔයාලා වගේ වෙන මල් ඇටයක් ඒ වෙනුවට පැල කරලා
ගෙනාවේ නෑ.”
රජතුමා තවත් ඒ දරුවා වර්ණනා කර ඔහුගේ අවංකකම නිසා ඔහුව රටේ
අනාගත රජතුමා විදිහට දරුකමට හදා ගන්නා බව රට වැසියන්ට දැනුම් දුන්නා.
අනිත් දරුවන් සහ දෙමව්පියන් ඔවුන්ගේ වංකබව ගැන ලැජ්ජා වුණා.
එදා ඉඳන් අර අවංක දරුවා සහ ඔහුගේ දෙමව්පියන් අවංක වීමේ වටිනාකම
පෙන්වා දෙමින් ඉතා සතුටින් මාළිගාවේ ජීවත් වුණා.
0:00
children. This made the king very sad, and he always wondered who would be
the next ruler after him.
One day, the king came up with an idea. He wanted to adopt a child to be the
future king. So, he sent a message to all the boys in the kingdom who were
between eight to ten years old, asking them to come to the palace with their
parents the next day.
The next morning, excited parents with their boys gathered at the palace. The
king gave each boy a tiny seed of a beautiful flower and told them to plant it in a
pot at home. He said that they should bring the blooming flower plant back to the
palace on a special day.
After some time, when the flowers had grown, the king asked all the children to
return with their plants. Everyone came with flourishing flowers except for one
child who had an empty pot.
The king asked the child why there was no plant in his pot.
The child sadly replied, “Dear Lord, I planted the seed you gave me, watered it,
and took care of it every day, but it didn’t grow. My parents told me to have faith
and keep nursing it. I am still waiting for it to sprout.”
The king took the child’s hand and addressed the crowd.
“ You all brought beautifully bloomed flower plants to impress me. But I know that
those plants did not grow from the seeds I gave you last time because all the
seeds I gave were boiled in hot water. Therefore, those seeds couldn’t have
grown.
Only this child and his parents were honest and didn’t replace it with another
seed like you all did.”
He praised the child more and announced to the public that he will be adopted as
the future king because of his sincerity.
The other children and their parents felt ashamed of their dishonesty. From that
day on, the honest child and his parents lived happily in the palace, showing the
value of being honest.
0:00
ප්‍රියතම බූරුවත් එක්ක. මේ වෙළෙන්දා තමන්ගේ වෙළදාමට බඩු පටවගෙන ගියේ ඒ බූරුවාගේ පිටේ.
මේ ගමන් අතරමග මහන්සිය නිවාගන්න නතර වුණු වෙලාවට මේ වෙළෙන්දා පොඩි කපටි වැඩක් කරන්න
පුරුදු වෙලා හිටියා. ඒ තමයි මේ වෙළෙන්දා තමන්ගෙ බූරුවා භයානක සිංහයෙක් කියලා පේන්න බූරුවට
සිංහ හමක් පොරවනවා. ඉතින් මේ සිංහ හම පොරව ගත්ත බූරුවා දැක්ක මිනිස්සු සිංහයෙක් කියලා
රැවටිලා කොයි වෙලාවකවත් බූරුවාට කිට්ටු වෙන්නෙ නෑ.
ඉතින් මේ අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගන්න කපටි වෙළෙන්දා තමන්ගෙ බූරුවාට හිතේ හැටියට අනුන්ගේ
වගාවන්වලට ගිහින් රසට ඒ වගාවන් කන්න ඉඩ දුන්නා.
මේ විදිහට බඩ පුරවගත්ත බූරුවා ආපහු ආවහම වෙළෙන්දා සිංහ හම ගලවලා ආපහු බූරුවාගේ පිටේ බඩු
පටවගෙන තමන්ගේ ගමන යනවා.
මේ විදිහට දිගටම වෙළෙන්දායි බූරුවයි මේ වැඩේ පුරුද්දක් විදිහට කරගෙන ගියා. ඔන්න එක දවසක් එක
ගමකදි මේ අපූරු සිංහයා කුඹුරුක ඉන්නවා දැකපු මිනිස්සු බයේ දුවන්න ගත්තා.
ඒ ගමේ හිටපු එක නුවණක්කාර මනුස්සයෙක් දුවන මිනිස්සු නතර කරලා එයාලගෙන් දුවන්නෙ මොකද
කියලා ඇහුවා. විස්තරය කල්පනාවෙන් අහගත්ත නුවණක්කාර මනුස්සයාට තේරුණා මෙතන මොකක් හරි
වරදක් තියෙන බව. මොකද සිංහයෝ ගොයම් කන්නේ නෑනේ.
නුවණක්කාරයා ගමේ මිනිස්සු ඔක්කොම එක් කරගෙන කුඹුරට ගියා. ටිකක් මේ සිංහයාට කිට්ටු කරලා
බලපු නුවණක්කාර මනුස්සයාට මේ සිංහයාගේ පොඩි අමුත්තක් පෙනුනා.
ඉතින් මේ නුවණක්කාර මනුස්සයා ඈත ඉඳන් සිංහයාට ගලකින් දමලා ගැහුවා. හැමෝම පුදුම කරමින් සිංහ
ගර්ජනාවක් වෙනුවට ඔවුන්ට ඇහුණේ බූරුවෙකුගේ බෙරිහන් දීමක්. එතකොට හැමෝටම තේරුණා මේක
කාගේ හරි කපටි වැඩක් කියලා.
ගමේ කවුරුත් සිංහයාට තිබ්බ බය නැතිවෙලා බූරුවා ළඟට ගිහින් ඌ අල්ලගෙන තමන්ගේ භාරයට ගත්තා.
අනේ ඉතින් අර වෙළෙන්දාගේ කපටිකම අහු වුණු නිසා ඔහුට ඔහුගේ ප්‍රියතම බූරුවා සදහටම
නැතිවුණා. කොච්චර දක්ෂ විදිහට කපටි වැඩ කළත් කවදාහරි ඇත්ත හෙළි වෙනවා. එතකොට තමන්ට
පාඩුවක් මිස ලාභයක් වෙන්නෙ නෑ.
0:00
with his favorite donkey. The donkey carried all the goods for trading on its back.
During their travels, whenever they took a break, the clever merchant had a
clever trick to play. He would cover the donkey with a lion’s skin to make it look
like a fierce lion!
Whenever people passed by and saw the donkey wearing the lion’s skin, they
were so scared that they never went near it. This gave the sneaky merchant a
chance to let the donkey wander into fields and munch on tasty plants. When the
donkey was full and happy, the merchant would remove the lion’s skin, load up
the donkey with goods again, and continue their journey.
The merchant and the donkey continued this for quite some time. One day they
reached a village where people saw the lion in a field and started running away in
fear. But a wise man in the village stopped everyone and asked why they were
running. He listened carefully and realized something was fishy because lions
don’t eat paddy!
The wise man gathered everyone and went to the field. He took a closer look at
the lion and noticed something strange. He picked up a stone and threw it at the
lion. To everyone’s surprise, instead of a lion’s roar, they heard a donkey’s bray!
That’s when they all realized it was just a trick.
The villagers stopped being afraid and went to the donkey, taking it for their
keeping. The merchant, caught in his trickery, lost his favorite donkey forever. No
matter how clever you are, the truth will eventually come out, leading to a loss
rather than a gain.
0:00
පුතයි ජීවත් වුණා. මේ පුතා හැමවෙලාවෙම කැළේට යනවා ඇවිදින්නයි පළතුරු
කන්නයි. ටික කාලෙකට පස්සෙ මේ ගමේ අය කතා වුණු කැළේ ඉන්න දරුණු
කොටියෙක් ගැන. ඉතින් හැමදාම කැළේට යන පුතාට ආයේ කැළේට යන්න එපා
කියලා අම්මා අවවාද කළා.
අම්මා කොච්චර අවවාද කළත්, මේ හිතුවක්කාර දරුවා හැමදාම කැළේට ගියා.
එක දවසක් හොඳටම තරහා ගියපු අම්මා පුතාට මෙහෙම කිව්වා.
“මම කියන දේ අහන්නෙ නැතුව කැළේට යන තෝ කොටියම කාපිය” කියලා
කිව්වා.
කිසිම දෙයක් ගනන් ගන්නෙ නැති හිතුවක්කාර පුතා පුරුදු විදිහටම කැළේට
ගියා.
ටික දුරක් කැළේ ඇතුළට යනකොට මේ පුතාට පඳුරු සෙලවෙන සද්දෙ ඇහෙන්න
ගත්තා. ඒත් එක්කම එක පාරට මහ විශාල කොටියෙක් ඔහු ඉස්සරහට ආවා.
හොඳටම බය වුණු පුතාට අම්මා කියපු වචන මතක් වුණා. පුතා කොටියාගෙන් .
“අනේ කොටි රාළේ, මාව කන්න හදන්නෙ අපේ අම්මා කියපු නිසා නම් ඒක
කරන්න එපා. මම පොරොන්දු වෙනවා මීට පස්සෙ හැමදාම අම්මා කියන දේ
අහන්න.” කියලා ඉල්ලා හිටියා.
පුදුමය කියන්නේ ඒ කියපු ගමන්ම කොටියා ආපහු හැරිලා හිමිහිට කැලේ
ඇතුළට ගියා.
ඉක්මනට ආපහු ගෙදර ගිය පුතා අම්මට වැඳලා සමාව අරන් පොරොන්දු වුනා
ආයේ කවදාවත් අම්මට අකීකරු වෙන්නේ නෑ කියලා.
එදා ඉඳන් තමන්ගේ අම්මගේ අවවාද පිළි ගන්නත්, අම්මගේ නුවණැතිබවට ගරු
කරන්නත් දරුවා ඉගෙන ගත්තා.
0:00
mischievous son. This boy loved to explore the forest and eat fruits from the
trees. After a while, everyone in the village talked about a fierce leopard in the
forest. So, the mother warned her son about the danger and advised him not to
go to the forest anymore.
Despite his mother’s warnings, the stubborn boy continued to go to the forest
every day. One day, his mother became very angry and told him, “If you go to the
forest without listening to me, I hope you get eaten by the leopard!”
The naughty boy, thinking he knew better, went to the forest as usual.
As he wandered deeper into the trees, he heard rustling in the bushes. Suddenly,
a big leopard appeared in front of him!
Terrified, the boy remembered his mother’s words and pleaded with the leopard,
“Dear leopard, if you are here to eat me because of my mother’s words, please don’t
do that! I promise to always listen to my mother from now on.”
To the boy’s surprise, the leopard turned around and disappeared into the forest.
The boy quickly ran back home, and he apologized to his mother and promised
to never disobey her again.
From that day on, the boy learned the importance of listening to his mother’s
advice and respecting her wisdom.
0:00