එකමත් එක කාලෙක කැළයක් ළඟ පුංචි ගෙදරක අම්මෙකුයි එයාගේ දඟකාර
පුතයි ජීවත් වුණා. මේ පුතා හැමවෙලාවෙම කැළේට යනවා ඇවිදින්නයි පළතුරු
කන්නයි. ටික කාලෙකට පස්සෙ මේ ගමේ අය කතා වුණු කැළේ ඉන්න දරුණු
කොටියෙක් ගැන. ඉතින් හැමදාම කැළේට යන පුතාට ආයේ කැළේට යන්න එපා
කියලා අම්මා අවවාද කළා.
අම්මා කොච්චර අවවාද කළත්, මේ හිතුවක්කාර දරුවා හැමදාම කැළේට ගියා.
එක දවසක් හොඳටම තරහා ගියපු අම්මා පුතාට මෙහෙම කිව්වා.
“මම කියන දේ අහන්නෙ නැතුව කැළේට යන තෝ කොටියම කාපිය” කියලා
කිව්වා.
කිසිම දෙයක් ගනන් ගන්නෙ නැති හිතුවක්කාර පුතා පුරුදු විදිහටම කැළේට
ගියා.
ටික දුරක් කැළේ ඇතුළට යනකොට මේ පුතාට පඳුරු සෙලවෙන සද්දෙ ඇහෙන්න
ගත්තා. ඒත් එක්කම එක පාරට මහ විශාල කොටියෙක් ඔහු ඉස්සරහට ආවා.
හොඳටම බය වුණු පුතාට අම්මා කියපු වචන මතක් වුණා. පුතා කොටියාගෙන් .
“අනේ කොටි රාළේ, මාව කන්න හදන්නෙ අපේ අම්මා කියපු නිසා නම් ඒක
කරන්න එපා. මම පොරොන්දු වෙනවා මීට පස්සෙ හැමදාම අම්මා කියන දේ
අහන්න.” කියලා ඉල්ලා හිටියා.
පුදුමය කියන්නේ ඒ කියපු ගමන්ම කොටියා ආපහු හැරිලා හිමිහිට කැලේ
ඇතුළට ගියා.
ඉක්මනට ආපහු ගෙදර ගිය පුතා අම්මට වැඳලා සමාව අරන් පොරොන්දු වුනා
ආයේ කවදාවත් අම්මට අකීකරු වෙන්නේ නෑ කියලා.
එදා ඉඳන් තමන්ගේ අම්මගේ අවවාද පිළි ගන්නත්, අම්මගේ නුවණැතිබවට ගරු
කරන්නත් දරුවා ඉගෙන ගත්තා.